HOME
SAVE THE DATE
Zoals iedereen nu wel zal weten gaan wij 15 10 2021 trouwen. Middels deze site houden we jullie op de hoogte van alle laatste ontwikkelingen. Kijk dus regelmatig op onze site voor de laatste nieuwtjes.
HET AANZOEK
De vakantie naar Canada stond al een tijdje gepland en ook hadden Carla en ik het al vaker over trouwen gehad. Niet over wanneer maar meer over dat we het allebei best nog een keer aandurfden om te trouwen. Ook vinden we trouwen iets speciaals. Bij mij kwam de gedachte naar boven om de vraag te gaan stellen in Canada.
Langzaam kreeg die gedachte meer vorm en ben ik het aan het voorwerk begonnen. Hoe zou ik dat nu doen? Er was een excursie gepland tijdens de vakantie waarin we met een watervliegtuigje beren zouden gaan spotten. Ik had het idee om dan bij het landen na de excursie Carla te helpen het trapje van het vliegtuigje af te dalen en dan op de onderste trede op mijn knie te gaan en De Vraag te stellen. Naast dat moment had ik nog wat andere momenten in gedachten, maar tijdens de vliegexcursie had toch wel mijn voorkeur.
Bij een aanzoek hoort een ring. Dat was de volgende stap. Tijdens een weekeinde dat Carla en Floor naar Berlijn waren ben ik op zoek gegaan naar een voorbeeld ring. Die liggen meestal op de wastafel in de badkamer, maar nu natuurlijk niet. Maar ik had bij de juwelier waar ik heenging al vaker een ring gekocht en ik hoopte dat zij de maat dan nog wel wisten. Tevergeefs, ze hadden geen maat voor mij.
Onverrichter zake keerde ik huiswaarts. Na nog wat speurwerk kwam ik eindelijk wat ringen tegen. Eén grote en twee die wel qua grootte op elkaar leken, waaronder de oude trouwring. Nou, die zou nog wel eens kunnen passen. Terug naar de juwelier en na opmeten van de 3 ringen heb ik een maat gekozen.
Het uitzoeken van de ring zelf was eigenlijk zo gebeurd. 2 kleuren en een steentje, dat werd hem.
Na een aantal weken kon ik hem op gaan halen. Het grote verstoppen was begonnen.
Het leek mij ook leuk om de moeder van Carla om toestemming te gaan vragen. Gelukkig woonde ik nog in Veldhoven en had ik wat vrije avonden waarop ik mijn gang kon gaan zonder dat Carla vragen zou stellen. Op een maandagmiddag heb ik de telefoon gepakt en aan de mevr. Winants gevraagd of ik langs mocht komen. Dat was geen probleem alhoewel ze heel benieuwd geweest zal zijn naar het waarom. Vooral ook omdat we de zondag daarvoor nét op bezoek waren geweest. Enfin, nog een bosje bloemen gekocht om mevr. Winants gunstig te stemmen en op naar Hoensbroek. Daar aangekomen was mevr. Winants blij met de bloemen en na wat small talk heb ik de toestemming gevraagd. En gekregen uiteraard, anders was dit verhaaltje niet geschreven.
Aan alle voorwaarden voor een geslaagde aanzoek waren voldaan en aldus gingen we naar Canada. In de 2de week zouden we dan eindelijk aan de excursie met de beren toekomen. Maar wat bleek, het was helemaal geen vlucht met een watervliegtuigje maar met de boot. Tja en dat was toch niet zo romantisch als ik mezelf had voorgesteld. Nu moest ik dus op zoek naar een ander geschikt moment en locatie. En zoveel tijd over was er nu ook weer niet. Uiteindelijk diende de “perfecte” plek zich vanzelf aan.
We waren op 21/09/2019 aanbeland bij Hallamore Lake bij het Alpine Meadows Resort. Deze plek was best wat afgezonderd van de buitenwereld en we besloten om die dag op het resort te blijven. Carla ging wat lummelen bij het water en samen hebben we nog een wandeling gemaakt. Solo heb ik er nog 2 wandelingen aan vastgeplakt en tijdens de laatste wandeling zag ik het licht. Het was mooi weer, er lag een meer én je mocht met een bootje het meer op. Als dat niet romantisch is. Carla vond het ook een leuk idee om het meer op te gaan. Snel pakte ik mijn vest en stopte daar de ring in. Helemaal alleen gingen we het meer op. Ongeveer in het midden van het meer vroeg ik aan Carla om mijn vest even aan te geven. Daarna ging het snel. Ik pakte het vest aan, pakte het doosje met de ring, klapte die open, keek Carla vragend aan en zei: “Carla, wil je met me trouwen op 12 februari 2021?”. En ze zei “JA!”.
Eigenlijk wilde ze opspringen en me omhelzen, maar dat heb ik weten te voorkomen. In een deinend bootje midden op een meer leek me dat geen goed idee. Helemaal in de bonen roeiden we terug naar de kant. Daar aangekomen ben ik voor het fotomoment op mijn knieën gegaan. Aan de kant stond namelijk een Duits stel en die hebben wat foto’s van dit moment gemaakt.
Dit was het verhaal van het aanzoek.
Waarom was het 12-02-2021?
Tja, waarom? Van jongs af aan heb ik het wiskundige van mijn vader meegekregen en het taalkundige van mijn moeder. Spelen met getallen, formules, woorden. Normaliter slaat een palindroom op tekst, woorden en zinnen, maar in dit geval heeft het betrekking op een datum. Een palindroom datum.
De datum kun je spiegelen in het midden. Als je de datum gespiegeld opschrijft komen de tweeën als een hart in het midden, dat was ook de bedoeling.
Het hele verhaal achter de datum is als volgt
(lees de datum van buiten naar binnen):
1 – eerst waren we allebei alleen
2 – daarna waren we allebei getrouwd
0 – na onzer beider scheiding (dramatische muziek) voelden we ons een nul
2 – nu hebben wij elkaar gevonden en zijn weer met z’n tweeën
Overigens is de aanzoeksdatum 21/09/2019 op zich ook weer een grappige datum.
En hier een onthulling: mocht er vanwege corona maar een beperkt gezelschap aanwezig mogen zijn, dan denken we erover om dan op 15052021 een feestje te geven. Schrijf die datum maar in computercijfers en je hebt er weer één.
Mijmeringen van Carla
De eerste zondag in februari 2020.
Het regent, t is grijs weer, Joost is vrolijk en ik ben mijn stem kwijt. Niet dat Joost daardoor goed geluimd is, hij is bijna altijd zo. We installeren de iPad zodanig dat Floor, die inbelt vanuit Amsterdam, ons goed kan zien. Dionne, onze ceremoniemeester komt gewapend met een schrift, pen en agenda en Joost en ik zitten met onze laptops klaar.
Enkele weken geleden kocht ik dan toch maar eens een dik bruidsmagazine. Wie weet stond er toch iets in waardoor we op ideeën kwamen.
Een huwelijksplanner waarin vanaf een jaar van te voren, per maand aangegeven wordt, waar je aan moet denken. Reuze handig. Een wedding team samenstellen was wel een must.
Met een kanjer van dochter en getalenteerde vriendin, beiden als ceremoniemeesters, een schoonzus die thuis is in ontwerpen van grafische ideeën voor de trouwkaart, mijn broertje die op de dag zelf zal speechen en getuigen net als Floor. En zo werd ons “Wedding team Joost en Carla”, geboren.
Sinds Joost mij op een prachtige herfstdag in september in Canada ten huwelijk heeft gevraagd, ben ik nog steeds blijven hangen in een wolk van verwondering.
De Indian Summer in de Canadese bomen langs het water, ons bootje wat weerspiegelde in het water, alleen Joost en ik hier op Hallamore Lake. En daar stelde hij, onverwacht voor mij, de grote vraag.
Ja, ja, Yes, Yes en alle twee heel blij.
Fantastisch om dit nog een keer mee te maken, een tweede kans voor mij en ook voor hem. Alleen maar gelukkig zijn en tevreden dat we nog een keer en dan nu, wij tweetjes, op herhaling mogen. Dankbaar voor de liefde, het geluk wat ons ten deel valt.
Wie had ooit kunnen denken dat het advies van een dierbare collega, zo’n uitwerking zou hebben. Iets meer dan vier jaar geleden adviseerde ze dat ik te raadde moest gaan bij het universum. Daar heb ik zelf een ritueel bij bedacht. Twee weken lang, elke ochtend, net wakker, nog slaperige ogen maar wel hup met de benen uit bed, zittend op de bedrand. Handen in bid houding voor mijn hart, dan de armen recht omhoog en al prevelend de vraag” lief universum, schenk mij de liefde van mijn leven”. Drie x achter elkaar en dan over tot de orde van de dag.
Na die twee weken kwam Joost vrijwel direct in mijn leven en in mijn hart. Een wonder geschiedde.
Ik verdenk mijn lieve paps dat hij vanuit het universum deze geweldige man naar me heeft toegestuurd. Aan alles voelde ik dat dit goed was. De eerste date smaakte naar meer en Joost stelde voor om met de tweede date naar zee te gaan. Ik mocht kiezen uit Scheveningen, Zandvoort of ……..Zoutelande????? Die had ik niet zien aankomen. Welke man noemt nou mijn geliefde Zeeuwse dorp in de rij van drie. Alweer een teken van mijn vader. Ik hoor het hem bijna zeggen ”Car, dit is m”.
Op een ochtend ging Joost werken en noemde me bij het afscheid nemen “prulleke”. Nooit eerder had hij me zo genoemd. Omdat ik nog niet goed wakker was, dacht dat ik het niet goed gehoord had, vroeg ik om herhaling.
“Prulleke”! Aaah, mijn vader had ooit een wachtwoord voor de computer aangemaakt met zijn koosnaam voor mam. Dat was “Prulleke”. Dit was weer een signaal dat pap met me mee keek vanaf zijn wolk. Ik kon hier alle vertrouwen in hebben. Gogogogo, het is goed.
En vandaag zitten we hier Joost en ik en onze ceremonie meesters.
Ondanks het slechte weer hadden we een geweldig leuke middag.
En dan zitten we hier in het oude strandhuis. Wat je vertelt houdt me nuchter en warm. Boven m’n hoofd zie ik de grijze wolken. Ik ben blij dat je hier bent, blij dat je hier bent..
JA, IK WIL
op de hoogte gehouden worden van alle laatste ontwikkelingen