NIEUWSBRIEVEN

In het weekeinde van carnaval zijn we naar ons Zoutelande geweest.

Vrijdag 21 februari 2020

Als een koningspaar worden Joost en ik, door onze chauffeuse Dionne, opgehaald, thuis, met een prachtige Mercedes. De koffer, tassen met wandelschoenen, extra jassen, mutsen en sjaals en mijn eigen gemaakte soep in de achterbak. En even later glijden we over de weg, richting Zoutelande.
De stemming zit er goed in dus dat beloofd een fijn weekend te worden.
We zijn ruim op tijd bij het gemeentehuis in Domburg, gemeente Veere. Dionne rijdt de oprijlaan op en parkeert schuin voor de ingang.

Joost en ik wandelen even later naar binnen en zitten snel aan tafel met de ambtenaar. 12-02-2021 is de datum die ingeschreven wordt voor ons. We zijn nu officieel in ondertrouw. Geen handtekening, geen pinpas maar wel verbonden en helemaal blij. Geweldig.

Onze volgende afspraak is bij Fletcher hotel Westkapelle met strandpaviljoen. Een gezellig en mooi hotel waar we in het restaurant lekker aan de koffie gaan. Natuurlijk een appeltaart erbij met slagroom. Het is feest. Je gaat per slot van rekening niet zo vaak in ondertrouw. De manager is een vriendelijke Vlissinger. Hij luistert naar ons plan en vult aan met ideeën, beantwoord de vragen van onze ceremonie meester. En dan volgt de rondleiding langs de hotelkamers, bruidssuite en uiteindelijk het strand paviljoen. Echt zo gaaf. De wind blaast ons bijna omver, de golven zijn wild en de schuimkoppen rollen bulderend het strand op. Het is hoogtij en raakt de onderste treden van de trappen van onze optionele trouwlocatie.
Ook volgend jaar in februari zal het zo’n weer zijn, dus dat wordt nog wel even een dikke jas over de bruidsjurk en lies laarzen eronder, scoren. Ook Joost en Dionne zijn heel enthousiast.
We bekijken het boventerras, beneden en de binnenruimte, die allemaal geschikt zijn. Opties voor alle weersomstandigheden. Dat is echt een hele geruststelling.

Met een mooi bruidsmagazine rijker en een goed gevoel rijden we naar Zoutelande. Bij het beach hotel lunchen we in alle rust. Rond half drie staan we in het straatje voor ons hotel maar blijkt het ingewikkeld met codes om ingang te krijgen. Gelukkig komt de eigenaar net naar buiten en helpt ons. In plaats van een drie persoonsappartement is er een zes persoon geboekt. Echt de mooiste en de grootste en super mooi ingericht. Top spot, midden in het dorp.

We wandelen na de koffie naar het restaurant “het Verschil”, waar we reserveren voor ons zaterdagavondje, morgen. Nog even een kabeltje kopen voor mijn inmiddels leeggelopen telefoon. Even later staan we bij de zogenaamde bloemenwinkel om te informeren naar aankleding op de bruiloftsdag. Dat gaat m niet worden want deze winkel ziet er niet meer levendig uit.

We belanden ook nog in de kledingzaak waar ik met veel moeite een tegoedbon ontving na een klacht. Nu heel goed geslaagd en als pleister een mooie sjaal uit mogen zoeken. Tevreden maar ook overdonderd door de woordenstroom van de verkoopster. Maar goed t is opgelost. Al wandelend in de sterke wind naar de strandtent, zien we de wilde zee en worden onze gezichten gezandstraald. Dionne en Joost, heerlijk aan het bier en ik effe bellen met Luc.

Via het weggetje door de duinen zijn we snel bij de supermarkt. Onze keuken in het appartement is zo goed dat Dionne besluit om een heerlijk maaltje te koken. En dan eerst mijn soepje en daarna zalm met ….jaja weer courgette spaghetti. Heerlijk.

Ik vertel dat ik me had ingeschreven bij de bruidswinkel voor een loterij. Toch even kijken in mijn mail. En jawel, ik win 250 euro korting op mijn mogelijk toekomstige bruidsjurk en 100 euro korting op accessoires. Hilarisch, t is niet te geloven. 21 maart gaan we er heen met Mam, Floor en Anneke. Zou fijn zijn als ik daar slaag, das lekker dichtbij.

Floor belt en luistert naar mijn geluksdag. Zelf is ze ook blij en gelukkig met een goede week van studeren, feest met vrienden die ze vanuit Bali kent. Ik gun haar de liefde.

Het is donker buiten, de wind waait om het appartement.
Lekker tv, Dionne en ik kijken flikken en Joost luistert muziek en leest. We hebben het goed samen.

We hebben veel kunnen uitzoeken en hebben het raamwerk voor de dag al bijna helder. Voor jullie blijft dit nog even een verrassing…

Zaterdag 22 februari 2020

Heerlijk wakker worden in Zoutelande. De eerste nacht naast mijn “ondergetrouwde” man. We zijn als eerste op en Joost maakt de oven warm voor de broodjes. Er is koffie en thee. Tafel gezellig gedekt.
Dionne sluit aan en we babbelen weer een eindje weg. Ze neemt haar taakzeer serieus en noteert alles in de laptop of in haar witte dikke schrift. Nu zit ze er nog helemaal in en schrijft het makkelijk weg.

Joost en ik gaan met de flugel flesjes van Anneke op pad naar het strand. Kijken of we er iets artistieks van kunnen maken. Trappen op in het dorp en dan waaien we bijna weg, daar boven op de boulevard. Al de derde storm dit jaar met meer dan windkracht 8. Hoe zal dat volgend jaar zijn? Dan heb ik wel een hele spuitbus haarlak nodig om m’n bruidskapsel goed te houden.

Op het strand loopt iedereen in dikke jassen. De duinen zijn een heel eind weggeslagen. Gelukkig nog wat Zoutelande zand voor in de flesjes. Onze “save the date“ flesjes worden in aangespoelde takken gegooid
door Joost en ik leuk het nog wat op met schelpen. Daarna gooien we ze in de branding, alsof ze zijn aangespoeld. Het is echt spelen in het zand en hele natte schoenen krijgen. In het huisje worden de foto’s gekeurd en er zitten wel enkele leuke tussen voor onze website – www.joostencarlagaantrouwen.nl –
Ik heb nog geen idee hoe dat gaat werken, zo’n website maar ik begrijp wel dat we steeds content moeten aanleveren om erop te zetten. Zouden genodigden daar echt op gaan kijken? Nou ja het is wel leuk dat we onze voorbereidingen mooi bij elkaar hebben staan.

Al redenerend besluiten Joost en ik snel effe naar de lunchroom in ons straatje te gaan om te informeren naar mogelijkheden voor de bruidstaart. Ja, dat kan, niet standaard maar ze kunnen wel bv drie
losse taarten in een stellage zetten. Morgen even terug om het rustig te bespreken en nu met een oerbrood, gebak en croissants naar huis. Rond twee uur wandelen we over de boulevard en door de duinen naar Hotel
de Tien Torens. We worden leuk ontvangen en na het gesprek krijgen we nog twee kamers te zien. Helaas het penthouse is bezet. Dat mag morgen bezichtigd worden Yeah.

Dionne vindt het prachtig en Joost en ik weten gewoon heel zeker dat dit de juiste plek is voor onze overnachtingen volgend jaar. De gastvrouw wandelt mee naar het dorp, naar Bistro ’t Zoute. Ik ken
het al vijftig jaar als een heerlijke centrale plek in het dorp tegenover de kerk. Langzaam aan verouderd en beetje ouderwets. We komen binnen en ik zie dat het helemaal gemoderniseerd is. Wow, zo gaaf, leuk
en gezellig. Na de aangeboden warme chocomelk krijgen we nog een hotelkamer te zien.

Het is goed zo. Volgens mij en ik voel ook bij Joost en Dionne, is het plan duidelijke vormen aan het aannemen. Na een rondje kerk wandelen we direct door naar het restaurant Het Verschil. Ook daar weer n social talk, iets te drinken en n gesprekje over de mogelijkheden. Ik knap af, moe van alle indrukken. Ben ook blij dat we snel weer buiten in de harde wind staan.

De puzzel is compleet.

Ceremonie en high tea in het paviljoen tot 18 uur, daarna naar Bistro t Zoute, in U vorm aan tafel en ruimte genoeg om leuke dingen te doen. En slapen in het Penthouse de Tien torens met nog een afrondende borrel
daar en in de ochtend een brunch voor de gasten die zijn blijven slapen.

Nog nooit zo druk gehad als dit weekend in Zoutelande. Maar heerlijk.
Dionne en ik wandelen nog een lekker stuk langs de zee en door de
duinen. Dan hebben we chocomelk met slagroom er weer af gelopen.
In de avond laten we ons verwennen met een heerlijk diner in Het Verschil.
Mmmmmm, allemaal lekker.

Voldaan hangen we nog even voor de tv en rollen daarna ons bed in.
Weer een topdag om nooit te vergeten.

Zondag 23 februari 2020

Ben al om zes uur wakker en dacht eraan om even naar de zee te lopen. Maar het is nog donker. Inmiddels is het twee uur later, heb ik mijn blog bijgewerkt. Joost ligt nog lekker te slapen en te snurken en bij Dionne is het ook nog rustig. Ik kan het niet laten om deze vroege ochtend zomaar voorbij te laten gaan zonder de zee te zien. Joost is nu ook wakker en gaat mee de storm in. Voordat we bij de trappen zijn worden we al getrakteerd op drie wegwaaiende rieten stoelen van een terras. Het beeld onder aan de trap heeft nog steeds een gebreide muts op z’n bol. Bij elke trede hoger vangen we meer wind en uiteindelijk staan we met veel moeite, boven. Af en toe gaat een voet omhoog en probeer ik me vast te klampen aan de vlaggenmast of aan Joost. We staan bijna vijfenveertig graden voorover gebogen om stand te houden. De woeste zee laat van zich horen en de wind geselt onze gezichten en handen. Het is hilarisch om mee te maken en we moeten dan ook erg lachen, met als gevolg dat we zand in onze mond en tussen onze kiezen krijgen. Met de wind in de rug waaien we al lopend de boulevard langs, richting de Tien Torens.
Windkracht tien, dat is te merken. Even schuilen we nog in de geliefde hoek met de palen. Uit de wind en ademhalen zonder zand te happen. Zo mooi ons uitzicht op het strand waar zoveel voetstappen van ons liggen. Tussen de bescherming van de duinen en de huizen in het dorp belanden we weer bij ons hotel.

Rond tien uur is ook Dionne fit voor het ontbijt en eten we het heerlijke gebak uit de lunchroom op de hoek.
Dan is het tijd voor de laatste ronde in ons heerlijke appartement. Hotel Apart word opgeruimd, de bedden halen we af, stofzuigen al het zand op en alle spullen uit de vaatwasser staan weer mooi in de kast. Dionne en Joost brengen spullen naar de auto en ik schrijf nog een afscheid in het gastenboekje. Wat was het top.

Dan volgt opnieuw de exercitie naar de trappen, nu gedrieën. Een gratis peeling door al het zand. Het lijkt zandkorrels te regenen. Met coupe ravage komen we aan bij de gastvrouw van de Tien Torens. Inmiddels zijn we bekend en worden we hartelijk ontvangen. Met veel plezier laat ze ons de tweede keer het penthouse zien. De reactie van Dionne is net zoals onze eerste keer dat we dit luxe verblijf zagen. Vol verbazing en lovend over de inrichting. De wind, met zijn bulderend geluid, jaagt langs de vele ramen, het duingras beweegt heftig heen en weer, de donkere lucht en dreigende wolken. Alles is te zien. Alsof je er midden in staat. Dit is wel echt een droom van Joost en mij om hier te zijn als we gaan trouwen. De voorbereidingen voor de grote dag, de jurk die daar aan de kast klaar hangt. Nog even met z’n tweetjes of een klein gezelschap. En dan de volgende dag zijn Sandra, de kapster, en Yvonne, de fotograaf, er.
Dionne zal dan druk met Floor zijn om dingen nog te regelen. Joost gaat zijn trouwpak aandoen.

Ik kan me al helemaal voorstellen hoe we dan deze plek, eigen maken. De Joost en Carla plek. En na de huwelijksdag moe maar tevreden op de grote bank neerploffen en nog even na borrelen. En dan eindelijk kruipen we tussen de lakens om in een diepe slaap te vallen, in de wetenschap dat de duinen, zee en strand om ons heen zijn.

Helemaal leuk is het als we dan de “day after”, kunnen brunchen hier, in het penthouse, met alle gasten die ook zijn blijven slapen in Zoutelande.

Leuk om zo te dromen, ben benieuwd.

We wandelen wederom terug het dorp in, naar de lunchroom van het heerlijke gebak. Twee uurtjes later zitten we in de auto, op weg naar ons huis in Best.

Dag Zoutelande, het was weer heerlijk hier en zeker in het gezelschap van Joost en Dionne. Dank jullie wel.